یک شبکه مجازی، که معمولا به نام VLAN خوانده می شود، مجموعه ای است از نودهایی که که در یک Broadcast Domain قرار دارند. VLAN همان صفات شبکه فیزیکی را دارد، اما به  End Staion ها اجازه می دهد تا تا با هم گروه بندی شوند حتی اگر آنها در همان بخش از شبکه واقع نشده باشند. با استفاده از VLAN می توان پیکربندی دوباره شبکه را به جای جابجایی فیزیکی دستگاه ها از طریق نرم افزاری انجام داد.

VLAN ها برای ارائه سرویس های تقسیم بندی که بطور سنتی توسط روترها در تنظیمات شبکه فراهم می شد، ایجاد شده اند. از مشکلات VLAN میتوان به مقیاس پذیری، امنیت و مدیریت شبکه اشاره کرد. روترها در توپولوژی VLAN انتشار فیلترینگ، امنیت، خلاصه سازی آدرس و مدیریت جریان ترافیک را فراهم می نمایند. براساس تعریف، سوئیچ ها نمی توانند ترافیک IP بین VLAN ها را پل یا (Bridge) کنند چرا که یکپارچگی دامنه پخش VLAN را نقض خواهند کرد. شبکه های مجازی و IP Subnet ها ساختار لایه دو و لایه سه مشترکی که به یکدیگر Map می شوند را فراهم میکنند و این ساختار در حین مراحل طراحی شبکه مفید خواهد بود.